Met toestemming van deze vrouw deel ik dit verhaal.
Ze vertelt dat het haar vaak overvalt, de emoties van anderen. ‘Als ik bij wijze van spreken een oude man zie lopen die verdrietig kijkt, kan me dat enorm raken’, vertelt ze tussen haar tranen door. ‘En dan hoop ik maar dat hij niet eenzaam is en, net zoals ik, fijne mensen om zich heen heeft.’
Ik vertel dat de emoties die we voelen bij anderen, dat we die kunnen waarnemen omdat we het herkennen in onszelf. We kunnen niet iets voelen bij een ander, wat we zelf nog nooit hebben gevoeld.
Ze is even stil. ‘Zo heb ik er nog nooit over nagedacht. Ik heb niet het idee dat ik me eenzaam heb gevoeld.’ We komen uit op een onderwerp dat de vorige sessie besproken is. ‘Zou het zo kunnen zijn dat je fysiek mensen om je heen had, maar dat je je emotioneel gezien alleen voelde.’ Ze zakt in haar lijf, naar de pijn en het verdriet. Tranen stromen. Ze is er klaar voor om het verhaal los te laten en de oude pijn te doorvoelen. ‘Ik vertelde mezelf altijd dat ik mensen om me heen had en daarom niet eenzaam was.’
Ze wordt rustiger en zit met haar ogen gesloten. Ik volg haar tempo. Neem haar mee naar een landingsoefening. Weer even contact maken met haar fysieke lijf, aarden, de oude energie weg laten stromen in de aarde.
‘Ik heb het gevoel dat we nog even terug mogen naar wat je aan het begin vertelde over je collega die worstelde met een eetstoornis.’ Ze sluit haar ogen, neemt me mee naar de gebeurtenis en vertelt me stap voor stap wat er gezegd werd en wat er gebeurde bij haar. Samen gaan we op zoek naar de trigger. ‘Toen ze vertelde over haar eetstoornis zag ik verdriet in haar ogen. Verdriet en eenzaamheid.’ Ze voelt het in haar lichaam. ‘Draag je de emotie voor je gevoel nog met je mee?’ ‘Ja.’ We doen een oefening zodat ze de emotie intentioneel terug kan geven aan haar collega. ‘Hoe is dat voor je?’ ‘Ik voel me schuldig en verdrietig. Ik heb het gevoel dat ik haar afwijs.’ Ik vertel haar dat bij het aangeven & bewaken van grenzen, vaak schuldgevoel komt kijken. Dat is het stukje van jou wat jij mag dragen en voelen.
Als je emoties van anderen draagt, neem je de verantwoordelijkheid over voor iets wat niet jouw verantwoordelijkheid is. En zolang je het voor de ander draagt, kan de ander er niks mee doen. Pas als je de emotie teruggeeft aan de ander, geef je de ander ook de mogelijkheid om er iets mee te kunnen doen.
—
Heb je behoefte aan sessie, loop je ergens op vast of ben je benieuwd wat ik voor jou kan doen? Stuur me gerust vrijblijvend een berichtje. Ik ontmoet je graag.
Comments