Als kind zijnde voelde ik al heel veel. Ik voelde emoties en energieën, maar kon dat niet goed plaatsen omdat ik me verward voelde door de tegenstrijdigheid aan boodschappen. Volwassenen die zeiden dat het goed ging, terwijl ik voelde dat er iets niet klopte, dat er iets onderliggends aanwezig was. Hierdoor leerde ik dat ik mijn intuïtie niet kon vertrouwen. De overtuiging 'alles wat ik voel, zal wel van mij zijn' nestelde zich in mij.

Ik leerde mijn emoties niet uiten, waardoor het zich opsloeg in mijn kleine lijfje. Maar emoties willen eruit, willen stromen en zoeken dan zelf een weg. Mijn lichaam gaf signalen in de vorm van lichamelijke klachten zoals keel- en oorontstekingen, buikpijn en eczeem. Ik zag verschillende specialisten, waar de oplossing vooral werd gezocht op het lichamelijke stuk.

Overlevingsmechanismes
Terwijl de emoties zich bleven opstapelen in mijn lichaam, ontwikkelde ik overlevingsmechanismes die ervoor zorgde dat ik me veilig voelde maar dat ik ook steeds verder van mezelf verwijderd raakte. De eerste scheurtjes ontstonden na het behalen van mijn bachelor. Ik voelde me uitgeput, somber en had last van paniekaanvallen. Ik kwam mezelf voor het eerst goed tegen. Ondertussen probeerde ik met hangen en wurgen te passen in het 9 tot 5 plaatje, terwijl ik voelde dat er ‘meer’ was in het leven, niet goed wetende wat dat dan was. 
 
Ik volgde een yogaopleiding en dat voelde als thuiskomen. Voor het eerst voelde ik me niet anders, raar of ‘te’ gevoelig. Er hing een fijne sfeer waar ik de ruimte voelde om mezelf te mogen zijn met al mijn gevoelig- en kwetsbaarheden. Daarna volgde ik een 2-jarige opleiding tot holistisch coach, waar mijn persoonlijke ontwikkelingsreis verder werd verdiept.